Ponieważ Lwów był kiedyś polskim miastem, na dodatek ważnym dla kultury oraz nauki naszego państwa, wciąż można tam znaleźć wiele miejsc i pamiątek podtrzymujących więź Lwowa z Polską. Być może właśnie dlatego wielu, nawet młodych ludzi, coś przyciąga do Lwowa. Chcą koniecznie zobaczyć na czym polega fenomen tego miasta, zwiedzić jego sakralne i świeckie zabytki, wejść do Opery Lwowskiej.
Podczas I rozbioru Polski Lwów znalazł się pod zaborem austriackim. Został mianowany stolicą Królestwa Galicji i Lodomerii. Był jednocześnie siedzibą rządu krajowego. Kiedy w 1817 roku Galicja z inicjatywy Franciszka I otrzymała konstytucję stanową polska kultura mogła znów dość swobodnie się rozwijać. W związku z tym działał polski teatr, wydawano w ojczystym języku „Gazetę Lwowską”, powstał Zakład Narodowy im. Ossolińskich. W instytucie tym ufundowanym przez Józefa Maksymiliana Ossolińskiego znajdowała się duża biblioteka, był to też główny punkt spotkań polskiej inteligencji, ludzi kultury i nauki. Warto też wspomnieć, że jeszcze w 1784 roku został utworzony Uniwersytet Lwowski. Natomiast w roku 1867 miasto otrzymało konstytucję, która miała gwarantować jeszcze większą autonomię. Jednocześnie we Lwowie działały cały czas podziemne organizacje. Wszystko to jednak sprzyjało podtrzymywaniu i rozwijaniu polskiej kultury oraz tradycji. Dzięki otrzymaniu autonomii zaczęły działać organizacje oświatowe, kulturalne i sportowe, powstałą Politechnika, zaczęto rozwijać też architekturę oraz infrastrukturę miasta. Lwów rozkwitał pod każdym względem i dorównywał najnowocześniejszym miastom w Europie. Dogodne warunki do działalności miały tutaj także ruchy niepodległościowe, a wśród nich tacy działacze jak Józef Piłsudski i Roman Dmowski.
Kiedy wybuchła I wojna światowa wojska rosyjskie wkroczyły do Lwowa, znów został on objęty austriacką władzą. Kolejne lata to walka o niepodległość. Szczególnie ciężka podczas obrony Lwowa przed Ukraińcami w 1918 i Bolszewikami w 1920 roku. Ostatecznie i oficjalnie Lwów wrócił do państwa polskiego w marcu 1923 roku, kiedy Najwyższa Rada Koalicyjna zatwierdziła wytyczoną granicę polsko-rysyjską. Lwów stał się polskim miastem wojewódzkim. Co roku odbywały się w nim Targi Wschodnie na których spotykali się przemysłowcy z Polski i zagranicy. Jednak wraz z wybuchem II wojny światowej Lwów został zajęty przez rosyjską armię i w końcu włączony do Ukrainy Radzieckiej.